دفتر شعر (5)

تو فارغی و عشقت بازیچه می نماید

تا خرمنت نسوزد تشویش ما ندانی

می گفتمت که جانی ، دیگر دریغم آید

گر جوهری به از جان  ممکن بود تو آنی

سیزده